Ας σημειωθεί ότι η Ελληνική Εταιρεία Ιατρών Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής (ΕΛ.Ε.Ι.Υ.Α) -τα μέλη της οποίας καλύπτουν την πλειοψηφία των ιδιωτικών μονάδων ιατρικώς υποβοηθουμένης αναπαραγωγής – ανακοίνωσε ότι πως δεν είχε ουδεμία συμμετοχή, τόσο στη διοργάνωση του συνεδρίου «Γονιμότητας και Αναπαραγωγικής Αυτονομίας» όσο και στο διαφημιστικό σποτ που κυκλοφόρησε στα τηλεοπτικά μέσα και μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Ανεξάρτητα από τις προθέσεις του συνεδρίου και από το ατυχέστατο περιεχόμενο του τρέιλερ που το διαφήμιζε, υπάρχει ανάγκη ενημέρωσης των νέων γυναικών και των ζευγαριών σχετικά με τη γονιμότητα και τις δυνατότητες σύλληψης ανά ηλικία. Είναι ανάγκη που προκύπτει από το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι, συχνά με καλή μόρφωση και ευρεία πληροφόρηση, δεν γνωρίζουν τους περιορισμούς που θέτει η φύση στο θέμα της μητρότητας. Δεν ξέρουν ότι η ικανότητα μιας γυναίκας να συλλάβει βρίσκεται σε υψηλό επίπεδο από τα 15 έως τα 34 χρόνια της και στη συνέχεια υφίσταται ραγδαία πτώση, με αποτέλεσμα μετά τα 40 να δυσκολεύει ιδιαίτερα η επίτευξη κύησης με φυσική επαφή.

Σκοπός της επιστήμης και των ειδικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής δεν είναι σε καμία περίπτωση να πείσουν τις γυναίκες ή τα ζευγάρια ότι πρέπει να κάνουν παιδί, ούτε φυσικά να τα ενοχοποιήσουν για τις επιλογές τους, την ενδεχόμενη άγνοια και πολύ περισσότερο την αδυναμία τους.

Σκοπός της επιστήμης και των ειδικών υποβοηθούμενης αναπαραγωγής είναι να βοηθήσουν τις γυναίκες και τα ζευγάρια που θέλουν να κάνουν παιδί. Να τα στηρίξουν και να τα ενημερώσουν για τις προοπτικές τους, τις σημερινές και τις αυριανές, σε ιατρικό επίπεδο και μόνο. Με μοναδική βάση τη γνώση και την πληροφόρηση. Όχι ηθικολογώντας, ούτε επισείοντας τον κίνδυνο που διατρέχουμε ως έθνος από την υπογεννητικότητα και το ρυθμό γήρανσης του πληθυσμού.

Η αντιστροφή αυτής της κατάστασης δεν είναι ευθύνη των ατόμων, αλλά του κεντρικού σχεδιασμού του κράτους – το οποίο εν προκειμένω κάθε άλλο παρά στέκεται αρωγός στην προσπάθεια των νέων ανθρώπων να δημιουργήσουν οικογένεια. Αντιθέτως, βάζει προσκόμματα που δυσκολεύουν ακόμη περισσότερο πολλά από τα ζευγάρια τα οποία επιθυμούν αν κάνουν οικογένεια. Η ενίσχυση των γεννήσεων απαιτεί στοχευμένες πολιτικές με κόστος – όπως για παράδειγμα η δημιουργία υποστηρικτικών δομών φύλαξης και πλαισίου διευκόλυνσης με παροχή αδειών ικανοποιητικής διάρκειας στους γονείς. Λύση δεν είναι τα εφάπαξ επιδόματα, ούτε η μετάθεση του “χρέους” στους ώμους των γονιών και ειδικά των γυναικών.