Πως μπορεί κανείς να κρίνει την επιστημονική επάρκεια και ακόμα περισσότερο την επιστημονική αριστεία και καταλληλότητα ενός ιατρού αν δεν είναι ο ίδιος ιατρός ή ακόμα δεν είναι ιατρός της ίδιας ειδικότητας που απευθύνεται; Προφανώς δεν μπορεί με ασφάλεια και σίγουρα το κριτήριο δεν είναι ούτε η μαζικότητα των ασθενών που επισκέπτονται τον ιατρό ή το ιατρικό κέντρο, ούτε ακόμα περισσότερο η αναγνωρισιμότητά του. Πολλές φορές έχει αποδειχθεί ότι αυτό είναι κριτήριο που οδηγεί σε λάθος επιλογές, και αρκεί κανείς να σκεφτεί τις αντιστοιχίες στον δικό του επαγγελματικό τομέα.
Προφανώς το πρώτο και ασφαλέστερο κριτήριο είναι οι σπουδές και η εκπαίδευση που έχει λάβει ο ιατρός και που αντανακλούν το επίπεδο της επιστημοσύνης και της εξειδίκευσής του στον τομέα του αλλά επιπλέον αποδεικνύουν και κάτι ακόμα: την αφοσίωσή του στο λειτούργημά του, αυτό που του δημιουργεί την ανάγκη να εκπαιδευτεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο ώστε να είναι επαρκής ως ιατρός, τόσο επιστημονικά που βεβαίως είναι το πιο σημαντικό, όσο και ως προς την συμπεριφορά του ως θεράπων και τη διαχείριση των ιατρικών περιστατικών.
Ιδιαίτερα εξάλλου σημαντικό, το οποίο είναι απότοκο της σωστής εκπαίδευσης και της αφοσίωσης του ιατρού στο λειτούργημά του σε συνδυασμό με τον χαρακτήρα του και τις προτεραιότητές του, είναι ο ιατρός να διαθέτει τον απαραίτητο χρόνο και την προθυμία να ασχοληθεί με απόλυτη συγκέντρωση στον ασθενή, σε κάθε περιστατικό, ανεξαρτήτου σοβαρότητας. Είναι αδύνατον να εξετασθούν ορθά, και όλες οι παράμετροι ενός περιστατικού σε ένα βιαστικό πιεστικό ραντεβού, με ασθενείς που αναμένουν σε εξαντλητικές ουρές έξω από την πόρτα του εξεταστηρίου και από έναν ιατρό που εν τέλει επιλέγει την ποσότητα έναντι της ποιότητας. Ο ιατρός οφείλει να διατηρεί μια ισορροπία που τελικώς φανερώνει την αφοσίωση και το σεβασμό του στο λειτούργημά του και στον ασθενή του.
Τέλος ο ιατρός προσφέρει την εξειδικευμένη επιστημονική του γνώση και την κλινική του εμπειρία και δεν είναι εκεί για να μας επιβεβαιώσει τους μύθους που πλάθονται και αναπαράγονται σε διάφορα ιατρικού ενδιαφέροντος θέματα ή ακόμα περισσότερο αυτά που διαδίδονται συχνά εσφαλμένα ή απλώς παραποιημένα από τα ΜΜΕ.
Ο ιατρός δεν κρίνεται από την συμβατότητά του με αυτά που περιμένουμε ή που θέλουμε να ακούσουμε, από την άλλη κρίνεται από το ένστικτό μας ότι έχουμε απέναντί μας έναν επιστήμονα που ασχολήθηκε προσωπικά και με ενδιαφέρον με την υγείας μας, αφιέρωσε χρόνο και μας σεβάστηκε ως ασθενή, μας εξήγησε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τι αντιμετωπίζουμε και ήταν έντιμος και σαφής ακόμα και στα διαδικαστικά θέματα, όπως αυτά που αφορούν το οικονομικό μέρος της εξέτασης, της θεραπείας ή του χειρουργείου.
Εννοείται ότι όλα τα ανωτέρω, αφορούν τον ιδιώτη ιατρό, ο οποίος διαθέτει νόμιμο ιδιωτικό ιατρείο και συνεργάζεται με ιδιωτικές κλινικές και ιδιωτικά νοσοκομεία. Στην περίπτωση που εμπιστευόμαστε και επιλέγουμε ένα δημόσιο νοσοκομείο, οφείλουμε για την εύρυθμη, νόμιμη αλλά εντέλει και για την ηθική λειτουργία του δημόσιου συστήματος υγείας, να μην μπαίνουμε στην διαδικασία επιλογής ιατρού, τον ιατρό της δημόσιας υγείας δεν τον επιλέγουμε, τον έχει επιλέξει ήδη το νοσοκομείο για εμάς.
