Η ακράτεια, δηλαδή η ακούσια απώλεια ούρων, είναι ένα αρκετά συχνό φαινόμενο, ιδιαίτερα στις γυναίκες. Εκτιμάται ότι περίπου το 20% του γυναικείου πληθυσμού άνω των 40 ετών εμφανίζει συμπτώματα ακράτειας, με το πρόβλημα να παρατηρείται πιο συχνά καθώς αυξάνεται η ηλικία.
Πολλές γυναίκες αντιλαμβάνονται την ακράτεια ως μια πάθηση με την οποία πρέπει να συνηθίσουν να ζουν και δεν την αναφέρουν στο γιατρό τους. Ασφαλώς κάνουν λάθος. Τα συμπτώματα της ακράτειας μπορούν να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά, είτε με κάποιες απλές παρεμβάσεις στη διατροφή είτε με φαρμακευτική αγωγή είτε με χειρουργική παρέμβαση.
Σε ορισμένες περιπτώσεις μπορεί να παρουσιαστεί ακράτεια ύστερα από έναν κολπικό τοκετό ή μια καισαρική. Πρόκειται για παροδικό φαινόμενο που μπορεί να διαρκέσει μερικές μέρες ή να επιμείνει για μήνες, συνήθως όμως υποχωρεί με μείωση του σωματικού βάρους και γυμναστική.
Οι αιτίες της ακράτειας ποικίλλουν, με την πλειονότητα των περιπτώσεων να οφείλεται σε αυτό που ονομάζεται ακράτεια ύστερα από προσπάθεια ή ακράτεια από στρες. Εμφανίζεται όταν οι μύες της πυέλου έχουν χαλαρώσει, με αποτέλεσμα να μην ελέγχεται σωστά η κύστη όταν η πίεση στο εσωτερικό της ξεπερνά κάποιο όριο, όπως σε περίπτωση βήχα, φτερνίσματος, γέλιου ή σωματικής άσκησης. Το δεύτερο συχνότερο είδος ακράτειας είναι η ακράτεια επιτακτικού τύπου, κατά την οποία ο/ η ασθενής νιώθει έντονη ανάγκη για ούρηση και συχνά έχει απώλεια ούρων πριν φθάσει στην τουαλέτα. Η επιτακτικού τύπου ακράτεια σχετίζεται με υπερευαισθησία της κύστης, άγνωστης αιτιολογίας, ή μπορεί να είναι συνέπεια κάποιας νευρολογικής πάθησης. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ακράτεια είναι μικτού τύπου, συνυπάρχουν δηλαδή και οι δύο τύποι που περιγράφονται πιο πάνω.
Πολλές φορές για τη βελτίωση των συμπτωμάτων αρκεί η μείωση του σωματικού βάρους κατά 5-10%, ώστε να ελαττωθεί η πίεση στην ουροδόχο κύστη, καθώς και ο περιορισμός της πρόσληψης υγρών, ιδιαίτερα καφεϊνούχων.
Η ενδυνάμωση των μυών της πυέλου επίσης μπορεί να συμβάλει στον αποτελεσματικότερο έλεγχο της κύστης, στην περίπτωση της ακράτειας από στρες. Επιτυγχάνεται με πυελικές ασκήσεις, γνωστές και ως ασκήσεις Kegel, που βασίζονται στην εναλλάξ σύσφιξη και χαλάρωση των μυών της λεκάνης.
Στη θεραπεία της ακράτειας από στρες χρησιμοποιούνται κυρίως επεμβατικές τεχνικές, όπως η εφαρμογή της Ταινίας Ελεύθερης Τάσης που βοηθά στη σύσφιξη της ουρήθρας. Σε περιπτώσεις όπου αποκλείεται το χειρουργείο, γίνονται ενέσεις κολλαγόνου με αρκετά ικανοποιητικά αποτελέσματα.
Η ακράτεια επιτακτικού τύπου αντιμετωπίζεται κυρίως με συντηρητική αγωγή που συνίσταται στη χορήγηση αντιχολινεργικών φαρμάκων. Εναλλακτικά, χρησιμοποιείται η νευροδιέγερση μέσω συσκευής ή ενέσεις Botox για να αντιμετωπιστούν οι ακούσιες συσπάσεις της κύστης μέσω των νεύρων που την ελέγχουν.
