Στην προσπάθειά του να αποκτήσει παιδί, ένα ζευγάρι έχει σήμερα στη διάθεσή του μια σειρά από θεραπευτικές προσεγγίσεις.
Η εξωσωματική γονιμοποίηση είναι μια μόνο από αυτές τις θεραπείες που στο σύνολό τους περιγράφονται με τον όρο υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Αποτελεί, δε, την πιο παρεμβατική μέθοδο υποβοήθησης της αναπαραγωγής, καθώς τόσο η γονιμοποίηση, όσο και τα αρχικά στάδια ανάπτυξης του εμβρύου πραγματοποιούνται εκτός γυναικείου σώματος, σε εργαστηριακό περιβάλλον.
Πριν την επιλογή της εξωσωματικής , άλλες θεραπείες υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, λιγότερο παρεμβατικές, είτε έχουν αποκλειστεί ως μη ενδεδειγμένες είτε έχουν εφαρμοστεί χωρίς αποτέλεσμα.
Η λιγότερο παρεμβατική από αυτές τις προσεγγίσεις είναι η πρόκληση ωορρηξίας. Πρόκειται για μια σχετικά απλή τεχνική που σκοπό έχει την ανάπτυξη και την ωορρηξία ενός ή το πολύ δύο ωαρίων. Έχει απόλυτη ένδειξη σε γυναίκες που δεν κάνουν ωορρηξία από μόνες τους, με πιο συχνό παράδειγμα το σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Υπάρχουν περιπτώσεις που η πρόκληση ωορρηξίας προτείνεται και σε γυναίκες με αυτόματη ωορρηξία, για την παραγωγή περισσοτέρων του ενός ωαρίων και τη βελτίωση του ορμονικού τους προφίλ, αυξάνοντας θεωρητικά την πιθανότητα σύλληψης.
Πιο παρεμβατική επιλογή σε σχέση με την πρόκληση ωορρηξίας είναι η σπερματέγχυση, διαδικασία με την οποία το σπέρμα τοποθετείται στη μήτρα με τη βοήθεια ενός λεπτού καθετήρα και μπορεί να γίνει είτε σε τελείως φυσικό κύκλο είτε σε περίπτωση πρόκλησης ωοθυλακιορρηξίας με φάρμακα (από το στόμα ή ενέσιμα). Ουσιαστικά γίνεται παρακολούθηση του ωαρίου με υπερηχογραφήματα και ορμονολογικές εξετάσεις κατά την διάρκεια του κύκλου, ούτως ώστε να προσδιορίσουμε την πιθανή ημερομηνία που θα γίνει ωορρηξία. Την ημέρα εκείνη ο σύντροφος δίνει δείγμα σπέρματος, το οποίο υφίσταται επεξεργασία σε ειδικά μηχανήματα με σκοπό την βελτίωσή του. Λίγες ώρες αργότερα το επεξεργασμένο σπέρμα τοποθετείται στην μήτρα.
Για την αντιμετώπιση της υπογονιμότητας μπορεί να επιλεγεί και η χειρουργική προσέγγιση, σε περιπτώσεις όπου υπάρχει ένδειξη. Οι σχετικές επεμβάσεις αφορούν σε συγκεκριμένες παθήσεις στον άντρα ή στην γυναίκα που μπορεί να αντιμετωπιστούν χειρουργικά και να οδηγήσουν σε σύλληψη είτε με φυσικό τρόπο είτε με μεθόδους υποβοηθούμενης αναπαραγωγής.
Όσον αφορά την εξωσωματική γονιμοποίηση, αξίζει να σημειώσουμε ότι μπορεί να επιχειρηθεί και με τη μέθοδο του φυσικού κύκλου, δηλαδή χωρίς τη χρήση φαρμάκων, είτε σε γυναίκες που δεν επιθυμούν τη λήψη φαρμάκων για τη διέγερση των ωοθηκών τους είτε σε γυναίκες που η ανταπόκρισή τους στα φάρμακα είναι φτωχή.
