Το ποσοστό των δίδυμων κυήσεων εμφανίζεται αρκετά αυξημένο τα τελευταία χρόνια. Είναι μια αύξηση που κατά κύριο λόγο οφείλεται στην ανάπτυξη της εξωσωματικής γονιμοποίησης.
Αρκεί να αναφέρουμε ότι η πιθανότητα να γεννηθούν δίδυμα μέσα από φυσική σύλληψη είναι μόλις 1 στις 90, ενώ αν η σύλληψη γίνει με εξωσωματική γονιμοποίηση η πιθανότητα δίδυμης κύησης σχεδόν εικοσαπλασιάζεται: εφόσον γίνει εμφύτευση δύο εμβρύων, υπάρχει 20% πιθανότητα να προκύψει δίδυμη κύηση, με τα δίδυμα που θα γεννηθούν να είναι σχεδόν πάντοτε διζυγωτικά – δηλαδή να μην είναι ολόιδια, αφού δεν μοιράζονται ακριβώς το ίδιο DNA, όπως τα μονοζυγωτικά.
Ας σημειωθεί ότι στην Ελλάδα ο προηγούμενος νόμος επέτρεπε την εμφύτευση πολλών εμβρύων, γεγονός που έχει επίσης συντελέσει στον πολλαπλασιασμό των πολύδυμων κυήσεων. Πλέον, με τη νέα νομοθεσία, στη χώρα μας επιτρέπεται η εμφύτευση το πολύ έως δύο εμβρύων όταν η γυναίκα είναι κάτω των 40 ετών και έως τριών όταν είναι μεγαλύτερη. Στο μέλλον, μάλιστα, η νομοθεσία αναμένεται να γίνει ακόμη πιο αυστηρή, ακολουθώντας το παράδειγμα των σκανδιναβικών χωρών και της Δανίας, όπου επιτρέπεται η εμφύτευση μόνο ενός εμβρύου.
Γιατί όμως υπάρχει αυτή η τάση, του περιορισμού των πολύδυμων, ακόμη και των δίδυμων κυήσεων;
Στην περίπτωση της δίδυμης κύησης, περίπου οι μισοί τοκετοί έρχονται πρόωρα, πριν από τις 37 εβδομάδες κυοφορίας. Η προωρότητα είναι το πιο σημαντικό πρόβλημα στις πολύδυμες κυήσεις, καθώς τα πρόωρα μωρά έχουν πιο χαμηλό βάρος και αυξημένες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα υγείας, με πιο επικίνδυνα τα προβλήματα που αφορούν το αναπνευστικό.
Αν η προωρότητα είναι πολύ μεγάλη, αν δηλαδή ο τοκετός πραγματοποιηθεί πριν από τις 28 εβδομάδες, εκτός από τον κίνδυνο που υπάρχει για τη ζωή του παιδιού, τίθενται και άλλα ζητήματα υγείας -για παράδειγμα νευρολογικής φύσεως- που μπορεί να εμφανιστούν αργότερα στη ζωή του επιδρώντας αρνητικά στην ποιότητά της.
Όσον αφορά τη μητέρα, η δίδυμη κύηση καθιστά πιο δύσκολη την εγκυμοσύνη, καθώς αυξάνει την πιθανότητα εμφάνισης επιπλοκών, όπως προεκλαμψία, μιας διαταραχής της πίεσης που μπορεί να προκαλέσει σοβαρά προβλήματα υγείας. Άλλη αρκετά συχνή επιπλοκή της δίδυμης κύησης είναι ο διαβήτης κύησης. Γυναίκες που κυοφορούν δίδυμα πρέπει να προσέχουν περισσότερο τη δίαιτά τους και τον τρόπο ζωής τους, ενώ είναι πιθανό να χρειάζονται περισσότερες επισκέψεις στο γυναικολόγο τους, ώστε να προσαρμοστεί η προγεννητική φροντίδα στις ανάγκες τους.
Για τους παραπάνω λόγους, στόχος μας στη διαδικασία της εξωσωματικής γονιμοποίησης πρέπει να είναι η αποφυγή των δίδυμων κυήσεων. Αυτό σημαίνει ότι κάνουμε εμβρυομεταφορά λιγότερων εμβρύων ή ακόμη και μόνο ενός. Σε περίπτωση, για παράδειγμα, που υπάρχουν δύο έμβρυα, μπορεί να επιλέξουμε να κάνουμε εμβρυομεταφορά του ενός και να καταψύξουμε το άλλο, ώστε να χρησιμοποιηθεί στην επόμενη προσπάθεια, αν δεν υπάρξει επιτυχία με την αρχική εμβρυομεταφορά. Αξίζει να σημειωθεί ότι με αυτόν τον τρόπο το αθροιστικό ποσοστό επίτευξης εγκυμοσύνης είναι μεγαλύτερο. Πρόκειται για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα που απηχεί σύγχρονες αντιλήψεις για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή και θα αναφερθούμε πιο αναλυτικά σε αυτό σε επόμενο άρθρο.
