Συμπτώματα, πρόληψη, θεραπεία
Κολπίτιδα είναι μια λοίμωξη του κόλπου που μπορεί να συμβεί σε όλες τις γυναίκες, αλλά επηρεάζει περισσότερο τις γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας. Εκτιμάται ότι οι τρεις στις δέκα γυναίκες θα αντιμετωπίσουν στη ζωή τους κάποιο περιστατικό κολπίτιδας.
Η κολπίτιδα συνήθως προκαλείται από διαταραχή της φυσιολογικής χλωρίδας του κόλπου. Υπαίτιοι για τη μεταβολή της ισορροπίας του pH στον κόλπο ενδέχεται να είναι παράγοντες όπως η χρήση αντιβιοτικών, οι ορμονικές αλλαγές που οφείλονται στην εγκυμοσύνη, το θηλασμό ή την εμμηνόπαυση, οι κολπικές πλύσεις, οι σπερματοκτόνες αλοιφές ή η μόλυνση από κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα. Σε ποσοστό 80% – 90%, η διάγνωση μπορεί να τεθεί με κλινική εξέταση, χωρίς τη λήψη καλλιέργειας.
Η θεραπεία της κολπίτιδας εξαρτάται από τα αίτιά της και μπορεί να περιλαμβάνει τη λήψη φαρμακευτικού σκευάσματος από το στόμα ή την τοπική εφαρμογή μιας αλοιφής στον κόλπο.
Τονίζεται ότι το να επιλέξει η ασθενής θεραπεία μόνη της, χωρίς προηγουμένως να έχει διαγνωστεί το είδος της κολπίτιδας από την οποία πάσχει, μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση. Αν, για παράδειγμα, μια γυναίκα πάσχει από μυκητιασική κολπίτιδα και πάρει αγωγή για βακτηριακή, η λοίμωξη θα χειροτερέψει.
Συχνότερα είδη κολπίτιδας
Η μυκητιασική κολπίτιδα είναι ένας από τους πιο κοινούς τύπους κολπικής λοίμωξης. Αναφέρεται και ως καντιντίαση, καθώς συχνά οφείλεται στο μύκητα Candida Albicans που μπορεί να υπεραναπτυχθεί όταν αλλάξει η ισορροπία του pΗ στην περιοχή του κόλπου. Ορισμένα αντιβιοτικά αυξάνουν τις πιθανότητες μυκητιασικής κολπίτιδας, καθώς εξουδετερώνουν τα “καλά” βακτήρια του κόλπου και μεταβάλλουν τη φυσιολογική κολπική χλωρίδα. Αυτό οδηγεί σε πολλαπλασιασμό των παθογόνων μυκήτων. Το ίδιο αποτέλεσμα μπορεί να έχουν και διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος, ενώ αυξημένη προδιάθεση για εκδήλωση μυκητιασικής κολπίτιδας έχουν οι έγκυες γυναίκες και όσες πάσχουν από διαβήτη.
Τυπικά συμπτώματα της λοίμωξης είναι η φαγούρα και η αίσθηση καψίματος στην περιοχή του αιδοίου, το οποίο μπορεί να είναι διογκωμένο και κόκκινο. Ορισμένες γυναίκες που εκδηλώνουν μυκητιασική κολπίτιδα παρατηρούν αύξηση ή αλλαγή στα κολπικά τους υγρά. Σε αυτές τις περιπτώσεις, τα υγρά του κόλπου είναι συνήθως λευκά, με στερεές εκκρίσεις και άοσμα.
Η θεραπεία αυτού του τύπου της φλεγμονής γίνεται είτε μέσω λήψης φαρμακευτικής αγωγής από το στόμα είτε μέσω κολπικής αλοιφής. Η λήψη αγωγής από το σεξουαλικο σύντροφο ίσως χρειαστεί, αλλά δεν είναι πάντοτε απαραίτητη.
Η βακτηριακή κολπίτιδα αντιπροσωπεύει πάνω από το 50% των περιπτώσεων κολπίτιδας σε σεξουαλικά ενεργές γυναίκες. Προκαλείται από την ελάττωση προστατευτικών μικροοργανισμών όπως ο γαλακτοβάκιλλος και το ραγδαίο πολλαπλασιασμό μικροβίων που υπό φυσιολογικές συνθήκες υπάρχουν ήδη στον κόλπο, αλλά σε μικρό ποσοστό. Το κύριο σύμπτωμα της μόλυνσης είναι αυξημένες εκκρίσεις με πράσινη ή γκρί απόχρωση και δυσάρεστη οσμή. Η λοίμωξη αντιμετωπίζεται με αντιβιοτικά είτε τοπικά είτε από το στόμα.
Η τριχομοναδική κολπίτιδα είναι σεξουαλικά μεταδιδόμενη λοίμωξη και οφείλεται σε ένα μικροσκοπικό παράσιτο, το Trichomonas Vaginalis. Τα συμπτώματά της περιλαμβάνουν υποκίτρινες κολπικές εκκρίσεις, ενδεχομένως δύσοσμες, ερεθισμό του αιδοίου και, ορισμένες φορές, πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή. Η τριχομονίαση αυξάνει τον κίνδυνο νόσησης από άλλα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα. Αντιμετωπίζεται με λήψη μετρονιδαζόλης, αγωγή την οποία πρέπει να λάβει και ο σύντροφος της πάσχουσας.
